Τηλεϊατρική, ή η χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού για την παροχή απομακρυσμένης διάγνωσης και ιατρικής θεραπείας, μπορεί να εντοπίσει τις ρίζες της πίσω στη δεκαετία του 1960 “Space Age”, όταν η Αμερικανική Εθνική Αεροναυτική και Διαστημική Διοίκηση (NASA) θέσει για πρώτη φορά τα ανθρώπινα όντα στο διάστημα.[1] Αρχίζοντας πρώτιστα με τη χρήση των ηλεκτρονικών σημάτων για να μεταφέρει απλά τα ιατρικά στοιχεία, έχει αυξηθεί σε ένα περίπλοκο, πράγματι φουτουριστικό, σύστημα της μακρινής διάγνωσης και της επεξεργασίας. Η τηλεϊατρική χρησιμοποιείται πλέον για την παροχή οξείας και πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης σε ασθενείς που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, καθώς και σε ασθενείς που απασχολούνται σε λιγότερο απομακρυσμένους χώρους εργασίας. Το θαλάσσιο περιβάλλον αποτελεί την απόλυτη πρόκληση, καθώς είναι τόσο απομακρυσμένο όσο και χώρος εργασίας.
Όπως σημειώνεται από το Δρ Brian Bourgeois, του μέλλοντοςπροσοχής [2] κύριος σύμβουλος παθολόγων τηλεϊατρικής και μέλος της ιατρικής συμβουλευτικής επιτροπής για την αμερικανική ακτοφυλακή:
Οι ναυτικοί εργάζονται κάτω από ποικίλες συνθήκες, πολλοί είναι σωματικά απαιτητικοί και αγχωτικοί. Η απομακρυσμένη τοποθεσία πολλών ναυτικών αυξάνει την ανάγκη για κατάλληλες ιατρικές συμβουλές και φροντίδα, έτσι ώστε τα μικρά προβλήματα να μην γίνουν μεγάλα προβλήματα. Η μεγάλη πλειοψηφία των θεμάτων υγείας των ναυτικών μπορεί να φροντιστεί και να επιλυθεί επί του σκάφους. Αυτό παρακάμπτει την ανάγκη για δύσκολη υλικοτεχνική υποστήριξη της ιατρικής περίθαλψης από την πλευρά της ακτής σε ξένα λιμάνια.
Η αδιαμφισβήτητη και αυξανόμενη ικανότητα της τηλεϊατρικής να παρέχει ιατρική διάγνωση και οξεία φροντίδα επί του πλοίου, επάξια, έχει λάβει αυξανόμενη επιδοκιμασία και προσοχή πρόσφατα. Αυτή η εξέλιξη πιθανόν θα συνεχίσει να συγκεντρώνει επαίνους, όπως η πρακτική γίνεται πιο διαδεδομένη και οι επαγγελματίες πιο καλά. Ένας αυξανόμενος αριθμός νοσοκομείων αφιερώνει σημαντικούς πόρους και εξελιγμένο εξοπλισμό για να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ πλοίου και ακτής, ειδικά εντός της βιομηχανίας κρουαζιέρας.
Ωστόσο, υπάρχει μια δεύτερη, εξίσου σημαντική χρήση για τηλεϊατρική επί του πλοίου, και αυτό είναι η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη ή “ευεξία”. Αν και λιγότερο δραματική από την ιατρική έκτακτης ανάγκης, η προσοχή στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη είναι εξαιρετικά επωφελής για τον ναυτικό και τον εργοδότη. Επί του παρόντος, η έκταση της θεραπείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης πολλών ναυτικών που σχετίζονται με τον εργοδότη αρχίζει και τελειώνει με την Προ-Απασχόληση Ιατρική Εξέταση ή ΠΕΜΕ. Το PEME αναμφίβολα έχει σώσει ή παρατείνει τη ζωή πολλών ναυτικών εντοπίζοντας σοβαρές ιατρικές καταστάσεις πριν κατευθυνθεί προς τη θάλασσα, επιτρέποντας προσωπική θεραπεία από την ακτή.
Ωστόσο, η PEME εντοπίζει επίσης τις χρόνιες ασθένειες που πλήττουν πολλούς ναυτικούς – υπέρταση, διαβήτη, καρδιαγγειακά και γαστρεντερικά προβλήματα – το οποίο παίρνει στη συνέχεια επί του πλοίου. Προφανώς, αυτές οι χρόνιες παθήσεις, καθώς και ανεπεξέργαστες μικρές ασθένειες, συχνά μπορεί να γίνει σοβαρή, δυνητικά οδηγεί σε ακριβά παράκτια ιατρικές επισκέψεις? απρογραμμάτιστο ς επαναπατρισμός και, στη χειρότερη περίπτωση, απόκλιση πλοίου ή εκκένωση έκτακτης ανάγκης. Απίστευτα, η θεραπεία αυτών των εντοπισμένων παθήσεων συχνά αφήνεται στο άτομο ναυτικό, χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω επαγγελματική ιατρική υποστήριξη, τουλάχιστον έως ότου είναι πάλι landside.
Ενώ η βιομηχανία κρουαζιέρας έχει τη φυσική και οικονομική ικανότητα να διατηρήσει εξελιγμένο ιατρικό εξοπλισμό επί του σκάφους, ο ναυτικός για το τυπικό bulker, δεξαμενόπλοιο ή πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων δεν απολαμβάνει κανένα τέτοιο όφελος. Ευτυχώς, η τεχνολογία που απαιτείται για την εφαρμογή ενός παραγωγικού προγράμματος ευεξίας επί του πλοίου είναι τόσο ελάχιστη και φθηνή. Το κόστος ενός ηλεκτρονικού μετρητή γλυκόζης, 6 ή 12 μολύβδου ΗΚΓ, μανσέτα πίεσης του αίματος, μικροσκόπιο και σχετικός εξοπλισμός είναι κατεξοχήν προσιτό και εύκολα στοιβαγμένο.
Το βασικό συστατικό ενός επιτυχημένου και οικονομικά αποδοτικού προγράμματος ευεξίας επί του πλοίου δεν είναι πρωτίστως η τεχνολογία – είναι η εφαρμογή και η συντήρηση μιας προγραμματισμένης ανασκόπησης με έναν έμπειρο γιατρό. Η διαβούλευση δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι (εξ αποστάσεως) πρόσωπο με πρόσωπο. Ο ιατρικός υπάλληλος του πλοίου ή ο ίδιος ο ναυτικός μπορεί να πάρει τα ζωτικά σημεία και να μεταδώσει τις ενδείξεις, συνοδευόμενες από μια υποκειμενική αξιολόγηση της υγείας, στον ιατρό για επανεξέταση. Σε ένα πρόγραμμα ευεξίας επί του πλοίου, όπως αυτό που προσφέρει η Future Care, ο ανασκευάζοντας ιατρός θα πρέπει να παραδώσει τα δεδομένα PEME, ιατρικά αρχεία, προηγούμενες αναγνώσεις και σχετικά δεδομένα που απαιτούνται για την παροχή μιας ολοκληρωμένης ανάλυσης.
Ο χρόνος που λαμβάνεται από την εργασία επί του σκάφους για το πρόγραμμα αυτό είναι ελάχιστη? ο χρόνος και τα χρήματα που εξοικονομούνται είναι ανυπολόγιστα.
Η Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας του 2006 ορίζει ότι η ναυτιλιακή κοινότητα και τα κράτη σημαίας υποχρεούνται:
«(…) παρέχουν στους ναυτικούς ιατρική περίθαλψη όσο το δυνατόν πλησιέστερη προς τη φροντίδα που θα λάμβαναν στην ξηρά.» και να «(…) εξασφαλίζουν με προκαθορισμένο σύστημα ότι οι ιατρικές συμβουλές μέσω ραδιοεπικοινωνιών ή δορυφορικής επικοινωνίας με πλοία στη θάλασσα είναι διαθέσιμες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας» και, ως εκ τούτου, παρέχουν κατάλληλο εναρμονισμένο επίπεδο υγειονομικής περίθαλψης για τους ναυτικούς στα πλοία.
Είναι σαφές ότι η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη ενώ βρίσκεται στη θάλασσα αποτελεί συστατικό στοιχείο της εντολής mlc και το σημαντικότερο, η ικανότητα υπάρχει τώρα για να γίνει πραγματικότητα.
[1] 1. Πανεπιστήμιο του Τενεσί Ιατρικό Κέντρο Τηλεϊατρικής Δίκτυο
http://ocean.st.usm.edu/~w146169/teleweb/telemed.htm#top
[2] Η Future Care, Inc., είναι ένας κορυφαίος πάροχος υπηρεσιών ιατρικής διαχείρισης και περιορισμού του κόστους, συμπεριλαμβανομένης της τηλεϊατρικής, αποκλειστικά στη ναυτιλιακή κοινότητα, παγκοσμίως.
